[literatira.lit.ge]

ლელა ცუცქირიძე
 
პროზა

------------------------------------------------

არა, დავტეულიყავი, საცა ვიყავი! თურმე ზღაპარში ვცხოვრობდი, ზღა-პარ-ში!
ავიჩემე, მიწის ყივილი-თქვა და აჰა - გამიმწარდა სიბერე!
კაცს რო წამლადაც ვერ იპოვი ამხელა მთაში, რავარია?!
უკანაც რო ვეღარ ვბრუნდები... საღა მაქ მაგის თავი, მიმასიკვტილა შიმშილმა.
არადა, დავდიოდი - კლდე იფშვნებოდა! ას ბეღელს ვხრავდი, ას ჩაფ ღვინოს ვირუკრუკებდი...
ღმერთო, მიდღემჩი ხო არაფერი მითხოვია შენთვინ:
სანამ ცხრა სული ამამხთება, აქანეც შემახვედრე ვინცხა, ერთი, ძველებურად დამაღრიალებიე, ადამიანის სუნი მცემს-თქვა და მე ვიყო არადევი, თუ შევჭამო!!! აპაპაპა, რავა გეკადრება! მშიერი ვარ, წამხთარი კი არა.
პაწას დეველაპარიკები, დემელაპარიკება... გამოვყრუვდი მარტოობით... ეგება, მეც შევეცოდო, აქოურობაც და სუ დარჩეს მერე.
გეფიცები, კერიასაც გავაღვიებიებ და...
ერთ ჭადს რავა არ გამომიცხოფს, ღმერთო...